Cover Verloren Maandag.jpg

Eva, een hoogopgeleide vrouw van begin dertig, wil maar niet deugen op het gebied van werk, liefde en familie. Alles verveelt haar: haar moeder, haar vrienden, zelfs drank en drugs. Om de verveling te verdrijven speelt ze voortdurend spelletjes, waarbij ze vriend en vijand als pion gebruikt. Wanneer ze aan een zoveelste interimbaantje begint, zet ze vanaf dag één de regels naar haar hand. Op haar typische, laconieke manier choqueert, manipuleert en domineert Eva haar collega's. Tot ze een verkeerde pion verschuift, en ze voor een keuze wordt gesteld waarvan ze gezworen had die nooit te zullen maken. Valerie Eyckmans schetst een hilarisch beeld van het kantoorleven, met pijnlijk herkenbare situaties en gesprekken. Verloren maandag is een nietsontziende spiegel voor eenieder die op kantoor werkt of er huiverend op terugkijkt.

Verloren Maandag werd in maart 2013 uitgegeven door Uitgeverij Vrijdag en Uitgeverij Podium. Het is te vinden bij alle boekhandels, Vrijdags webshop en is beschikbaar als e-book bij Bol.com en in de iBookstore.

 

 

Fragment uit Verloren Maandag

Het hoofd personeelszaken – ‘meneer De Moor, maar zegt u gerust Hans’ - kijkt bedenkelijk naar de koffievlekken op het contract. Hij verzoekt me te gaan zitten en strijkt over zijn das terwijl hij hetzelfde doet. Op de linkerhoek van zijn bureau, dat brandschoon is, liggen enkele mapjes meticuleus op elkaar gestapeld. Boven zijn hoofd hangt een tl-buis die een licht zoemend geluid maakt en elke paar seconden hapert, maar hij schijnt het niet te merken. De man is even kleurloos als de gemiddelde Casio. Als hij een aantekening maakt, zie ik een smerig randje onder de nagel van zijn linkerwijsvinger. Wellicht een neuspeuteraar. Eentje van het soort dat in de file bedachtzaam z’n vinger tot net voorbij het eerste kootje in z’n neusgaten boort. Eerst het rechtse, daarna het linkse. Om vervolgens het halfzachte snot tot een harde prop te boetseren en in de hoek van zijn dashboard te mikken. Ik voel even de drang om zijn vinger in mijn mond te nemen en hem af te likken - ik heb een zwak voor neuspeuteraars.